Binnen het werkgebied Onderwijs van Stichting FO4R Mwanza Malawi proberen we zoveel mogelijk de kansen op onderwijs en de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren in het district Mwanza. We richten ons met name op de verbetering van voorzieningen voor leerlingen op scholen en tevens op een toenemende participatie van de zwaksten: wezen, kinderen die speciale onderwijszorg behoeven,  HIV besmette kinderen en/of kinderen die door HIV/AIDS in de gezinssituatie belemmerd worden in het schoolgaan.

Een van de millenniumdoelstellingen is het recht op onderwijs. Malawi heeft daarom gratis basisonderwijs ingevoerd. Met het invoeren hiervan werden scholen overspoeld met nieuwe leerlingen. Scholen bleken al snel de grote toestroom van leerlingen niet aan te kunnen. Er zijn te weinig geschoolde leerkrachten om de leerlingen te bedienen. Ook is er  een groot tekort aan lokalen en andere faciliteiten binnen de scholen. Klassen met leerlingaantallen van over de honderd zijn alom geaccepteerd. De overheid hanteert een norm van 1 leerkracht op 60 leerlingen per klas, een voor westerse begrippen onacceptabel hoog aantal, wat in de praktijk niet gehaald wordt. Met de enorme toeloop van leerlingen barsten de scholen uit hun voegen.  Veel klassen zitten buiten in de hitte, stof en omgevingsgeluiden. Dit heeft invloed op de effectiviteit van de les en ook op de gezondheid van de leerlingen, de leerling met speciale onderwijszorg vaak in het bijzonder. In het regenseizoen worden de klassen die buiten les krijgen verdeelt over de klassen die binnen zitten, klassen van ruim honderd leerlingen zijn het gevolg.

De Stichting werkt binnen het werkgebied Onderwijs samen met de volgende partnerorganisaties: het Teacher Development Centre, Mwaso (Mwanza Aids Support Organization) en verschillende basisscholen.

Harmen: “Ik ben op dit moment bezig om scholen af te gaan, om leerkrachten te trainen in speciaal onderwijs. Leerkrachten krijgen een beknopte uitleg hoe zij leerlingen met bijv. autisme kunnen signaleren in hun klas. De context hierbij is wel dat zij op een – voor ons – ouderwetse manier les geven (geen interactie) aan kinderen. Er zijn geen meubels in een klaslokaal en vaak lezen leerlingen in viertallen uit één boek. Er is geen psycholoog, fysiotherapeut, pedagoog, ergotherapeut, logopedist of maatschappelijk werker bij wie de leerkracht om advies kan vragen.”